Roger That: Spacewalker & Robot

Spacewalker & Robot. Twee prachtige creaties van de Leuvense artiest / creatieve duizendpoot / bezielend kunstenaar … Pieter Janssens. 

Allebei sterk tot de verbeelding sprekend. En — lucky me! —  met allebei heb ik een “close encounter” gehad. Samen hebben die ontmoetingen geleid tot een krachtige boodschap (1) die belangrijk kan zijn voor ons allemaal in post-Corona tijden, en (2) die bovendien middenin de roos (het centrum?!) schiet van OneMission. Let me explain.

Hoe gelijkend de Robot en de Spaceman van Pieter ook zijn in het “tot de verbeelding spreken”, op veel andere dimensies vormen ze 2 sterk tegengestelde polen. For now, en voor het gemak: 

Meer uitgebreid:

De Spacewalker hangt boven in de lucht en symboliseert zo gewichtloosheid / effortlessness / moeiteloosheid / flow / fluency / flexibility / peacefulness / rust / alertheid. In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden beweegt hij zich voort al zwevend of glijdend, niet al stappend. Hij wordt niet voortgestuwd door een voorgeprogrammeerde computer. Hij is geworteld in het NU en in het Moment en heeft op die manier een hoge autonomie.

Door die manier van “zijn” heeft hij virtueel eindeloze energie. Denk aan het beeld van de astronaut in een ruimteschip: nauwelijks een subtiel duwtje tegen een wand volstaat om zich een heel eind te verplaatsen. 

Interesting, uit literatuur: experten over persoonlijke ontwikkeling leren ons dat die moeiteloosheid / flow / diepe rust van de Spacewalker overeen komt met een hoog niveau van bewustzijn / persoonlijke ontwikkeling. Dit is het soort bewustzijnstoestand waarin verlichte mensen zich voortdurend bevinden en die wij gewone stervelingen allemaal nastreven, impliciet of expliciet.
De Spacewalker is dus een voorbeeld om naar op te kijken op meer dan 1 manier. 😎

Bovendien, en mijn observatie: grote overeenkomst met balanceren/rijden op Onewheel of monowheel. Effortless. Peacefulness. Flow. Een subtiele beweging (van je centrum) is voldoende om in beweging te komen en te blijven. Een reeks van die kleine bewegingen na mekaar zijn het recept om de energie/rust te laten stromen — en energie te geven ipv af te geven. Brengt bijzondere bewustzijnstoestand.

De Robot is heel vernuftig gebouwd — Pieter is a genius — maar heeft een heel ander DNA dan de Spacewalker. Ik heb letterlijk de kans gehad mij in zijn wereld te verplaatsen. Letterlijk. Door ‘m te dragen als kostuum. En zo zelf de Robot te “zijn”.

Dan beweeg je je voort zoals de eerste robots dat deden. Wat houterig en al stappend. Staccato. Mechanisch. Eerder stroef dus, en met weerstand eerder dan moeiteloos of vloeiend zoals de Spacewalker. Is doenbaar maar kost inspanning en energie.

De robot, meer algemeen, symboliseert de kunstmatige intelligentie. Kan voorgeprogrammeerde programma’s uitvoeren. Eerder beperkte autonomie. Ook beperkte energie. Als ie wil werken moet hij voortdurend opgeladen worden. Veel meer vatbaar voor “burn-out” dus dan de Spacewalker. 

Opvallend! En essentieel voor deze blogpost: stappen met de Robot was doenbaar op de manier die ik net omschreven heb, maar ermee balanceren of rijden op de Onewheel was veel minder evident! Zelfs voor iemand met jarenlange balanceer ervaring.

Waarom? En waarom viel het mij zo op, en is het zo belangrijk?! 

Close encounter with Robot. Weliswaar met vervanghelm. De bijpassende helm was te klein.

De mechanistische structuur/behuizing van de Robot liet nauwelijks toe te werken met mijn centrum. Zelfs de kleine subtiele bewegingen werden belemmerd. Terwijl net die bewegingen vanuit het centrum essentieel zijn om tot de subtiele vloeiende bewegingen te komen die nodig zijn om te balanceren en je voort te bewegen op de Onewheel — én om te komen tot de flow en effortlessness die zo typisch zijn voor de Spacewalker!
Modernere robots zullen ongetwijfeld een vrijer centrum hebben, maar de boodschap was aangekomen.

“Het cruciale verschil tussen de Robot en de Spacewalker zit inderdaad in hun centrum.”

Het cruciale verschil tussen de Robot en de Spacewalker zit inderdaad in hun centrum: los en vloeiend in de ene. Beperkt of haast vastgeroest in de andere. En daar zit meteen ook de krachtige boodschap voor ons in uitdagende tijden van crisis.

Mits enige overdrijving, en in verhouding tot ons super potentieel (Spacewalker), is de suggestie dat wij volwassen Westerlingen in pre-Corona tijden vaak gefunctioneerd hebben zoals de Robot.

(1) In pre-Corona tijden konden wij ons ding/routine doen, net als de Robot. Maar gemiddeld gezien gebruikten we ons centrum heel beperkt. Dat laatste is een onafhankelijke vaststelling van experten rond lichaamsbeweging, niet van mij. Het is ook geen kritiek. Het wijst integendeel op de grote opportuniteit die ons nu full force in het aangezicht staart en waarvoor we heel dankbaar zijn.
Nu zijn tijden aangebroken waarin we dat centrum, en dus ook die extra bron van energie, meer willen aanwenden. Ons centrum is inderdaad de sleutel tot onze verdere ontplooiing, en dus aanpassing in post-Corona tijden. Als mens. En als mensheid — die boodschap overbrengen is een essentieel onderdeel van OneMission. De eigenschappen van de Spacewalker tonen wat dat kan opleveren en waar we naartoe kunnen.

(2) Net als de Robot, werd ons gedrag pre-Corona in aanzienlijke mate gestuurd door “programma’s” zoals de rollen die we opnemen in interacties, onze routines, onze opvoeding, onderwijs, etc. Dat is wat spirituele leiders en experten in persoonlijke ontwikkeling ons vertellen. Die programma’s zijn/waren vaak nuttig, maar vastgeroeste routines (en centrum) maken het in post-Corona tijden moeilijk om ons aan te passen aan nieuwe realiteiten. Flexibiliteit en fluency zullen we nodig hebben om met verandering om te gaan. En die fluency begint in ons fysieke centrum.

Dat is exact de boodschap en het aanbod van One Mission. We worden uitgenodigd een shift te maken en ons centrum meer te gebruiken en te begrijpen.
Bij OneMission werken we op een subtiele manier met ons fysiek centrum. Subtiel en laagdrempelig, net als de Spacewalker, maar laag bij de grond en met beide voeten op een stevig platform; niet hoog in de lucht. Dat fysieke flexibele en vloeiende werk heeft directe impact op onze mentaal emotionele flexibiliteit en hoe we omgaan met veranderende contexten en realiteiten. En hoe we stap voor stap wat meer Spacewalker kunnen worden. 🚀

Maar hoe zat het met mijn eigenste ontmoeting met de Spacewalker?
Ik heb de Spacewalker niet gedragen als kostuum zoals ik de Robot heb gedragen. Ik heb ook niet samen bovenaan de silo’s gehangen met zicht op Leuven. 
Maar de Spacewalker “toestand” heb ik wel ervaren. And how!! Tot in de kleinste details. Zo mogelijk nog sterker dan ik de Robot toestand heb ervaren. In plaats van in zijn huid te kruipen was ik zelf de Spacewalker. Het verhaal daarover staat hier maar de bottomline is dat ik een spirituele en haast buitenaardse ervaring heb gehad die exact in lijn is met de karakterisering van de Spacewalker hierboven: de gewichtloosheid, de fluency, de peacefulness, moeiteloosheid, de extreme alertheid,…. 

En het punt is: het kortst bij die Spacewalker toestand ben ik nadien gekomen door te balanceren op 1 wiel, en meer algemeen door te werken met mijn centrum.

Die ervaring kan/wil/mag ik niet voor mezelf houden. We zijn allemaal op zoek zijn naar diezelfde rust en flow. En deze krachtige, tegelijk subtiele en verrassend toegankelijke weg ernaartoe is nog veel te weinig gekend.

Bedankt dus aan Pieter om de prachtige werken te maken die die boodschap mee uitdragen aan alle Leuvenaars en zeker de Vaartkombewoners.
Het is trouwens op de begane grond onder de Spacewalker dat we werken met de mensen die komen werken aan hun eigen flow, hun eigen rust, hun eigen toekomst en hun eigen nieuw evenwicht.